Poemas de Yannis Livadás

 

En el estante de libros de LaManne, 

calle Claude Bernard, número 90.

 

 

Este es un archivo hasta que deje de serlo.

Charla.

Un poco de frío debajo de los codos.

Cuando cada fallo pague las bebidas según

Las estadísticas que  que la llevarán al primer lugar en valoración 

Por parte de los ciudadanos

Estará formando una potencia principal.

Las enredaderas del noticiero nos encierran;

Mi preocupación es una corteza

Sumérgete en el resplandor tácito del sol.

El viento sopla una postal con la imagen

De un puerto lleno de mulas cargadas.

El tiempo temporal que se vuelve hacia mí Viene contra sus defectos.

Un par de verbosidades.

L’impredecibilidad guiada

está gruñendo para las Pléyades.

 

El significado como un sentido desafortunado εs exclusivmente

humano.

  

 

Στο σταντ του La Manne στο 90 της Claude Bernard

 

Αυτό είναι αρχείο μέχρι να πάψει να είναι.

Πάρλες.

Λίγο κρύο από τους αγκώνες και κάτω.

 

Όταν κάθε αποτυχία θα κερνάει βασισμένη

στα στατιστικά που θα την φέρνουν πρώτη

στην εκτίμηση των πολιτών,

 θα αποτελεί δύναμη.

 

Μας περικλείουν τα αναρριχητικά των ενημερώσεων·

η έγνοια μου μια κόρα

βουτηγμένη στου ήλιου τη σιωπηρή λάμψη.

 

Ο αέρας παίρνει μια κάρτα με την εικόνα

ενός λιμανιού με φορτωμένα μουλάρια.

Το χρονικό διάστημα που στρέφεται προς το μέρος μου

 βρίσκεται αντιμέτωπο με τα ελαττώματά του.

 

Δυο τρεις στόμφοι.

Η κατευθυνόμενη αφθαρσία βρυχάται για Πλειάδες.

 

Η σημασία ως ατυχής έννοια είναι αποκλειστικά

ανθρώπινη.

 

 

 

 

Caparazón 1.

Cuando escribo pongo el tiempo en su lugar. 

Si me ves dormir trota conmigo

Con toda tu alma.

Pero ahora en el prólogo

 De esta maravillosa suerte

Me detengo en un

Patentar fenomenal y responsable.

 

La vida es idéntica

Nuca invertida;

Por encima de la mayoría

El halo a medida que disminuye

Sobre los poros de una furia

Abrazo altísimo.

 

Las cosas conocidas

Y las cosas desconocidas

Entre estar vivo ο muerto

Los experimentos a los dos indivisos.

 

El tiempo hace poesía

Superior al tiempo:

La poesía prueba que la vida

Es superior a ella misma.

 

El cuerno de un callejón sin salida. 

 

Hay estiércol

Eso te descubre. 

 

Te veo pronto. 

 

 

 

Κελύφους 1.

 

Όταν γράφω βάζω τον χρόνο στη θέση του.

Αν με δεις να κοιμάμαι σκούντα με

μ’ όλη την ψυχή σου.

Αλλά τώρα σε τούτης της υπέροχης τύχης

τα προλεγόμενα

κοντοστέκομαι σε μια

φαινομενική και υπόλογη πατέντα.

 

Της ζωής απαράλλαχτος

ανεστραμμένος σβέρκος∙

επί των πλείστων

το φωτοστέφανο σαν δύει

στους πόρους ενός μαινόμενου

ουρανομήκους ασπασμού.

 

Τα γνωστά πράγματα και τα άγνωστα

ανάμεσα στο να είσαι ζωντανός ή νεκρός.

Τα ζεις αδιαίρετα και τα δυο.

 

Ο χρόνος καθιστά την ποίηση

ανώτερη απ’ τον χρόνο:

Η ποίηση αποδεικνύει τη ζωή

ανώτερη από τον εαυτό της.

 

Διαόλου κέρατο.

 

Υπάρχει μια βρωμιά

που σε ανακαλύπτει.

 

Τα λέμε.

 

Devoción intermitente/ Roma,

Via dei Quattro Cantoni, julio de 2001 

 

Restaurada 

autoridad. 

Embalsamamiento 

de la comprensión monumental: 

la tangibilidad: 

desprecio: 

depósitos de la cultura: 

chivatazo poético: 

una actuación para cada engaño. 

Persecución de la unicidad. 

La mitad en una pátina de sol 

la mitad en la sombra retrógrada. 

Mi arquetipo sin motivo 

una Andrómeda Liberata ventrílocua.

 

 

Διαλείουσα προσήλωση/

Ρώμη, Οδός των Τεσσάρων Καντονιών, Ιούλιος 2001

 

Αποκατεστημένη

αυθεντία·

ταριχεύσεις

μνημειώδους κατανόησης:

απτότητα:

καταφρόνηση:

αποθετήρια πολιτισμού:

ποιητικός χαφιεδισμός:

κάθε αναφαίρετο κόλλημα

και περφόρμανς.

Καταδίωξη της μονάδας.

Μισός σε πατίνα λιακάδας

μισός σε ανάδρομη σκιά

αναίτιο πρότυπό μου

μια εγγαστρίμυθη Ανδρομέδα Λιμπεράτα.

 

Traducción: Mario Domínguez Parra